Η Ολίβια βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια ζωή που δεν επέλεξε. Η ψυχολογική βία που υφίσταται αδιάλειπτα τη βυθίζει σε μια δραματική καθημερινότητα που αισθάνεται ότι καταστρέφει και την κόρη της. Ο αληθινός της εαυτός αποσυνδέθηκε πριν από πολύ καιρό, όταν αγνόησε όλα τα κόκκινα σημάδια και επέλεξε τον πιο λάθος σύντροφο.
Μετά από τόσα χρόνια, δεν μπορεί να διανοηθεί πως υπάρχει κάτι άλλο εκτός από αυτή τη ζωή. Αυτή τη ζωή που της έμαθαν ότι της αξίζει. Είναι δεδομένη, είναι λίγη, είναι ανάξια να ζητάει κάτι περισσότερο από αυτό.
Λίγο πριν από την καταστροφή της, αποφασίζει να επισκεφθεί έναν ψυχοθεραπευτή, ο οποίος σπάει τα πρωτόκολλα της ψυχολογίας για να μπορέσει να τη σώσει από το «κλειδωμένο» μυαλό της. Η μάχη που η Ολίβια δίνει για να πιστέψει πάλι στον εαυτό της είναι σχεδόν άνιση. Ίσως έχει μείνει ένα πολύ μικρό κομμάτι στην αυτοεκτίμησή της.
Ο Έκτορας, μέσα από την ψυχοθεραπεία, της δείχνει τον δρόμο για μια ζωή που δεν είχε καν ονειρευτεί. Θα της ξυπνήσει δυνάμεις που δεν ήξερε ότι έχει μέσα της.
Από εκείνη εξαρτάται αν θα αλλάξει αυτό που ζει τόσα χρόνια. Δεν είναι τόσο εύκολο, όμως. Ή μήπως είναι;
ΟΛΙΒΙΑ: «Τα έχω κάνει όλα λάθος… Εγώ ευθύνομαι. Παίρνω όλη την ευθύνη, όμως δεν θέλω να ζήσω άλλο. Θέλω να πεθάνω! Θα αυτοκτονήσω».
ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ: «Και πώς έχεις σκεφτεί να το κάνεις;»
ΟΛΙΒΙΑ: «Μα καλά, με ρωτάς πώς θέλω να το κάνω; Αλήθεια σου λέω, θέλω να πεθάνω. Το εννοώ!»
ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ: «Κι εγώ αλήθεια σε ρωτάω. Πώς σκοπεύεις να το κάνεις; Πες μου με λεπτομέρειες… Ελπίζω να μην το κάνεις τώρα μπροστά μου!»
ΟΛΙΒΙΑ (τον κοιτάζει έκπληκτη στα μάτια): «Είσαι σοβαρός; Είσαι σίγουρα ψυχοθεραπευτής;»
ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ: «Εσύ θέλεις σίγουρα να πεθάνεις;»
